پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

متاسفانه کشور در بحث تامین و توزیع گوشت قرمز با مشکلات و چالش‌های چند ساله مواجه شده و بجای راهبردیابی و کم رنگ سازی مشکلات، با شعار درمانی و ادعا‌های گل درشت مواجه هستیم. از ادعای واردات حجم بالای گوشت از کنیا گرفته تا افزایش تولید ملی. هیچ مرجعی پاسخگو نیست که وقتی دلار تمیز برای واردات گوشت می‌دهیم چرا باید گوشت ناپز و دیر پز وارد کشور شود؟ هیچ مرجع و مدیر دولتی و اجرایی پاسخگو نیست که گوشت را کیلویی چند می‌خرند و اگر به قیمت پائین‌تر از آن، پیشنهاد تامین وجود داشته باشد (با رعایت تمام استانداردها)، چرا نباید به این پیشنهادات توجه شود؟ گوشت گوسفندی قیمت ۷۰۰ هزار و یک میلیون را در بازار می‌گذراند و آقایان سر در لاک وعده و شعار دارند. مدیران اجرایی باید پاسخگو باشند وقتی گوشت با ارز ۲۸ و نیمی وارد می‌شود و ادعای تامین بازار برای کل کشور وجود دارد، چرا سبد مردم خالی است و آن‌هایی هم که دسترسی پیدا می‌کنند، با گوشت ناپز مواجه هستند؟ چرا باید سازمان بازرسی از ایفای وظیفه ذاتی و قانونی خود در پیگیری این پرونده و راست آزمایی شائبه وجود باند‌های فساد سرباز بزند؟ حلقه‌های این زنجیره به هیچ وجه با یکدیگر هماهنگ نیست و چندجای کار خصوصا در قیمت و کیفیت خرید و مکانیزم توزیع می‌لنگد. فرمایشات بعضا گل درشت جناب منصور پوریان رئیس شورای تامین دام کشور درخصوص افزایش تولید و کاهش قیمت‌ها هم شنیدنی است که در ادامه بحث آورده شده است. آقای رئیس جمهور، بوی فساد گوشتی به مشام ما می‌خورد، موضوع را جدی بگیرید.